Surinam (kolonia)

Ten artykuł dotyczy dawnej kolonii. Zobacz też: państwo Surinam.

Surinam (niderl. Suriname) – holenderska kolonia plantacyjna w regionie Gujany, sąsiadująca z również należącą do Holandii kolonią Berbice na zachodzie i francuską kolonią Cayenne na wschodzie.

Surinam był holenderską kolonią od 26 lutego 1667 r., kiedy siły holenderskie zdobyły angielską kolonię Francisa Willoughby’ego podczas drugiej wojny angielsko-holenderskiej, aż do 15 grudnia 1954 r., kiedy Surinam stał się państwem składowym Królestwa Niderlandów.

Panowanie Holandii nad Surinamem i panowanie Wielkiej Brytanii nad Nowymi Niderlandami, które zostały podbite w 1664 r., zostało zachowane na mocy postanowień podpisanego w Bredzie traktatu z 31 lipca 1667 r. i ponownie potwierdzone w Traktacie Westminsterskim z 1674 r.^[1] 

Po tym jak inne holenderskie kolonie w Gujanie, tj. Berbice, Essequibo, Demerara i Pomeroon, zostały utracone na rzecz Brytyjczyków w 1814 roku, kolonia Surinamu była często określana jako Gujana Holenderska, zwłaszcza po 1831 roku, kiedy Brytyjczycy włączyli Berbice, Essequibo i Demerarę do Gujany Brytyjskiej. Ponieważ termin „Gujana Holenderska” został użyty w XVII i XVIII w. w odniesieniu do wszystkich kolonii holenderskich w Gujanie, użycie tego terminu dla określenia Surinamu może być mylące.